- Κυρία, πού...βρίσκεσαι;
- Εννοείς ...πόσων χρονών είμαι Ελευθερία;
- Ναι, ακριβώς!
- Μμμμ...47...
- Ξέρεις κάτι κυρία; Του χρόνου που θα είσαι 48 θα είσαι ακόμη πιο όμορφη...
- !!!!..
- Κυρία, πόσο φανταστικό τραγούδι...το παραδέχομαι!
- Ποιο λες Ανδρέα...το "Ως πότε παλληκάρια";
- Ναι, η τέλεια μουσική!
(...και δως του και τρέμουν οι τοίχοι της τάξης από τις δυνατές φωνές που συνοδεύουν τον Ξυλούρη και φωνάζουν πιο δυνατά το "Κάλλιο είναι μιας ώρας"...)
- Αχ, κυρία, στενοχωριέμαι...πω, πω...
(Η Ελευθερία σηκώνει το χέρι της και σταυρώνει την υδρόγειο ως κατακλείδα στα λεγόμενα της κυρίας για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τις τρύπες του όζοντος...)
- Θέλεις κάτι Ανδρέα, γιατί επέστρεψες;
- Χα, χα...δεν το κατάλαβες....γύρισα για να χαιρετήσω ξανά και να σ'αγκαλιάσω κυρία!
- Κυρία, ξέρεις κάτι; Φτιάξαμε τζατζίκι και βάλαμε μέσα και λίγο ξύδι...έτσι να κάνεις κι εσύ...
(την ώρα που η κυρία αγόρευε περί...)...και όντως δεν το ήξερα...και το έφτιαξα κι εγώ...5νόστιμο!)
- Καλέ, σταματήστε ν'ακούσω τι μου λένε στο τηλέφωνο! (στην περίπτωση που αποφασίζεις, κόντρα σ'όλα τα προγνωστικά να σηκώσεις το ακουστικό...αν δεν το κάνεις, θα τ'ακούσεις από την υπηρεσία...δεν το γλτιτώνεις...αν το κάνεις, θα έχει καλέσει κάποιος άσχετος)
- Μα κι αυτοί που τηλεφωνούν κυρία, δεν ξέρουν ότι ζούμε πολύ σημαντικά πράγματα και μας ενοχλούν;
(μμμ...τι να πω...)
- Μα κυρία, δεν το λες σωστά...όχι πιο σκούρο ροζ...είναι φούξια!
(μα κόλλησα και δε μου'ρχόταν η λέξη...)
- Νομίζεις εσύ κυρία πως τα ξέρεις όλα...αλλά δεν ξέρεις πως αύριο στο σπίτι μας (ε, όχι αύριο, τη διορθώνουν τα σπίρτα... χτες!)..ναι εντάξει...χτες είχαμε γιορτή και φτιάξαμε κι ένα σωρό πράγματα και ήρθαν οι καλοί μου θείοι και παίξαμε πολύ και ζεσταθήκαμε στην καρδιά μας γιατί γελούσαμε πολύ!
- Τ'αγόρια τα κάνουν όλα πιο γρήγορα και δυνατά!
- Τα κορίτσια τα φτιάχνουν πιο ωραία και σωστά...και στη θέση τους τακτοποιημένα!
(Αγόρια-κορίτσια:1-1...πάντως ακριβοδίκαιοι χαραχτηρισμοί, σ'εκατέρωθεν ανταλλαγή, με δυνατές χορωδιακές φωνές)
Να...αυτά κι άλλα τόσα ακούγονται μέσα στο σχολειό μας...εκεί σε μια μεριά της Κρήτης...κι άλλα τόσα στα σχολειά του κόσμου όλου...και φουλάρουν τις καρδιές μας με το καθαρότερο καύσιμο...και γεμίζουν τις ψυχές μας μ' αναπάντεχη δύναμη...
και στολίζουν τα μάτια μας με πολύτιμες σταγόνες...και ζωγραφίζουν τις ψυχής μας τα μονοπάτια...με χρώματα...κι αρώματα....
